Bł. Honorat Koźmiński (16.X.1829-16.XII.1916).

Urodził się w Białej Podlaskiej na Podlasiu. Na chrzcie otrzymał 4 imiona: Florentyn, Wacław Jan, Stefan. Do szkoły powszechnej uczęszczał w miejscu urodzenia, a gimnazjum ukończył w Płocku w 1844r. Przeżywał wtedy ogromny bunt przeciw Bogu i Kościołowi. Bluźnił Bogu, nie modlił się, odciągał innych od wiary. Jesienią 1844r. rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1846r., posądzany o spisek przeciwko Rosji, został uwięziony w Cytadeli Warszawskiej Więzienie stało się miejscem uzdrowienia wewnętrznego i zewnętrznego, gdyż zachorował na tyfus i bliski był śmierci.  Dzięki modlitwom matki, która nieustannie modliła się w kościele Ojców Paulinów na Starym Mieście przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, odzyskał cudownie wiarę i zdrowie. Po 11 miesiącach pobytu w Cytadeli zostaje zwolniony 15 sierpnia w dzień Wniebowzięcia Matki Bożej. Cudowna wizja, której doświadczył w więzieniu doprowadziła go do takiej wiary i potrzeby wynagradzania za swoje dotychczasowe życie, że po wyjściu z więzienia skierował swoje kroki do kościoła, odbył spowiedź a następnie wstąpił do Zakonu Kapucynów. Nowicjat odbył w Lubartowie, studia w Lublinie, święcenia kapłańskie otrzymał w wieku 23 lat w 1852r. w kościele św. Krzyża w Warszawie.

Wkrótce stał się znanym kaznodzieją, organizatorem tercjarstwa i kierownikiem duchowym. Duszpasterstwo Kapucynów w Warszawie przerwała kasata po Powstaniu Styczniowym. W grudniu 1864r.zostali wywiezieni do Zakroczymia. Ograniczenie działalności i brak swobody poruszania się poza klasztorem nie zgasiły zapału Honorata. Miejscem pracy stał się konfesjonał, który jako architekt sam zaprojektował, jako szafę zamykaną od wewnątrz bez możliwości podsłuchu. Jako doskonały kierownik dusz i spowiednik ściągał do Zakroczymia tłumy ludzi, którzy czekali w kolejce do spowiedzi nawet po 3 dni. Honorat rozpoznawał w wielu młodych sercach pragnienie służenia Bogu, które poprzez kasatę zakonów były niemożliwe do zrealizowania. Pod natchnieniem Ducha św. powołuje wspólnoty ukryte bez habitów i oznak zewnętrznych. Poświęca się pracy apostolskiej, koresponduje z założonymi wspólnotami, których założył ok., 30 z czego przetrwało do dziś 16. W Zakroczymiu pisze Notatnik duchowy, który jest świadectwem jego ogromnej duchowej pracy. W 1892 r. skasowano klasztor w Zakroczymiu. Honorat pieszo udał się do Nowego Miasta nad Pilicą. Klasztor ten stał się ośrodkiem nowych powołań Kapucynów i taki jest do dzisiaj. Honorat przeżył ogrom doświadczeń, również ze strony Kościoła, pozbawiony możliwości kierowania wspólnotami, które dzięki Duchowi św. założył, z uległością powierza się wyrokom kościelnym. Złożony chorobą przez wiele lat pozostaje w łóżku bez możliwości poruszania. Heroicznie posłuszny kościołowi i zupełnie poddany Woli Bożej, patron zawierzenia i wytrwania, bohater dnia codziennego, umiera 16.XII.1916r. nie doczekawszy wolnej Polski. Jan Paweł II ogłosił Honorata błogosławionym 16.X.1988r.W czerwcu 2016r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w roku stulecia jego śmierci ogłosił bł. Honorata Patronem Roku 2017 razem ze św. Albertem Chmielowskim.

Modlitwa o kanonizację Bł. Honorata Koźmińskiego

Boże, najlepszy Ojcze, który za pośrednictwem sługi twego błogosławionego Honorata ubogaciłeś Kościół licznymi rodzinami zakonnymi, pomóż nam odczytywać „znaki czasu”, trwać i działać po Bożemu w naszych czasach. Pouczaj jak w duchu Ewangelii rozwiązywać trudne sprawy i zaradzać ludzkim potrzebom w duchu Ewangelii.

Błogosławionego Honorata racz wsławić nadprzyrodzonym znakiem do kanonizacji, a nam (mnie) za jego wstawiennictwem udzielić łaski……o którą z ufnością i pokorą Cię proszę. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.