Uroczystości Patronalne Zgromadzenia
– Najświętszego Serca Pana Jezusa
– Matki Bożej Dobrej Rady ( 26 kwietnia).
Siostry będą czciły w szczególny sposób następujących świętych:
– Maryję w Niepokalanym Poczęciu – 8 grudnia,
– św. Józefa, Oblubieńca Najśw. Maryi Panny- 19 marca,
– św. Franciszka – 4 października
– Założyciela bł. O. Honorata Koźmińskiego – 13 października.
MATKA BOŻA DOBREJ RADY – PATRONKA ZGROMADZENIA I DZIEŁ APOSTOLSKICH.
Matka Boża Dobrej Rady – to tytuł nadany Najświętszej Maryi Pannie w celu podkreślenia jej roli jako pośredniczki i wychowawczyni wypraszającej u Boga oświecenie w trudnych sytuacjach, zwłaszcza wymagających roztropnych decyzji w życiu duchowym lub działalności apostolskiej. Podstawę kultu MB Dobrej Rady stanowią teksty biblijne z ksiąg mądrościowych zastosowane do Najświętszej Maryi Panny, a także teologiczne uzasadnienia św. Augustyna, św. Anzelam z Canterbury i św. Bernarda z Clairvaux o Matce Bożej jako wszechpośredniczce łask, zwłaszcza darów Ducha Świętego.
Na początku naszego wieku papież Leon XIII włączył wezwanie „Matko Dobrej Rady” do Litanii Loretańskiej.
Od 1467 r. tytuł jest związany z obrazem Matki Bożej w Genazzano (środkowe Włochy), będącym światowym centrum tego kultu. Obraz – w stylu bizantyjskim, jakby fragment fresku, o rozmiarach 42,5 x 31 cm, przedstawiający popiersie Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus, które obejmuje szyję Matki i swą twarz opiera na Jej policzku. Jego wyraz twarzy nie jest dziecięcy. Z niezgłębionego spojrzenia przemawia Mądrość Boża, której słowom Maryja uważnie się przysłuchuje, a to na tle łuku tęczy. Początkowo nazywano go MB Rajską, Przedziwną albo Madonną Albańczyków. Ostatecznie związano z wezwaniem MB Dobrej Rady. Obraz ukazuje Maryję z Dzieciątkiem Jezus.
W Polsce – najwcześniejszym śladem kultu M. B. Dobrej Rady jest obraz z XVII w. w kościele św. Jacka w Warszawie; inne wizerunki pochodzą z XIX i XX w., m. in. w kościele św. Katarzyny w Krakowie (kaplica Węgierska). Po II wojnie światowej tytuł MB Dobrej Rady nadano niektórym kościołom poprotestanckim na zachodzie i północy Polski. Znaczniejszym miejscem kultu jest nasz kościół MB Dobrej Rady w Prokocimiu.
Święto – na pamiątkę cudownego pojawienia się obrazu zatwierdził 25 IV 1727 r. papież Benedykt XIII, a papież Pius VI przesunął je na 26 IV (z uwagi na uroczystość św. Marka Ewangelisty obchodzoną 25 IV).
Dla szerzenia kultu MB Dobrej Rady powstawały liczne bractwa i stowarzyszenia, a także zgromadzenia zakonne.
W 1881 r. Jadwiga Zamojska założyła w Paryżu „Stowarzyszenie Chrześcijańsko – Społeczne pod opieką MB Dobrej Rady dla kobiet niezamężnych pragnących poświęcić się Bogu i Ojczyźnie”. W czasach zaborów, a następnie po odzyskaniu niepodległości Stowarzyszenie prowadziło na ziemiach polskich szkoły gospodarcze oraz koła społeczno-religijne. Jedna ze szkół mieściła się w Zakopanem-Kuźnicach.
Św. Józef – Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny
Wywodził się z królewskiego rodu Dawida. Był cieślą. Zaręczony z Maryją, stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Postanowił wówczas dyskretnie się usunąć. Wprowadzony jednak przez anioła w tajemnicę, wziął Maryję do siebie, do domu w Nazarecie (Mt 1-2; 13,55; Łk 1-2). Podporządkowując się dekretowi o spisie ludności, udał się z Nią do Betlejem, gdzie urodził się Jezus. Po nadaniu Dziecięciu imienia i przedstawieniu Go w świątyni, w obliczu prześladowania ucieka z Maryją i Jezusem do Egiptu. Po śmierci Heroda wraca do Nazaretu. Po raz ostatni Józef pojawia się na kartach Pisma Świętego podczas pielgrzymki z dwunastoletnim Jezusem do Jerozolimy. Uważa się, że zmarł wcześnie, jeszcze przed rozpoczęciem nauczania publicznego przez Pana Jezusa. Kościół wysławia jego życie pełne cnót, przedstawia go jako oblubieńca Maryi i wychowawcy Jezusa. Znany jest jako Patron Kościoła powszechnego, rodzin chrześcijańskich i dobrej śmierci, jest Patronem Zgromadzenia Sióstr Pocieszycielek NSJ.
Święty Franciszek – Jan Bernardone, założyciel zakonów franciszkańskich, ur. się w Asyżu w 1182 r. Próbował zdobyć szlachectwo, dwukrotnie zaciągał się do wojska dla zdobycia znaczenia. Roczne przebywanie w niewoli i przewlekła, poważna choroba, spowodowały zmianę w jego myśleniu o przyszłości. Odczuł pragnienie poświęcenia się Bogu. Szczęście i swobodę wolnego człowieka dostrzegł w uniezależnieniu się od świata i naśladowaniu Chrystusa, zwłaszcza ubogiego. Wspomagał ludzi żyjących w nędzy. Ojciec odmówił mu środków materialnych i wydziedziczył go. Odszedł z domu pozostawiając wszystko, by poślubić” Panią Biedę”. Wkrótce zgromadziło się wokół niego grono uczniów. Papież Honoriusz III aprobował jego regułę. Ruch franciszkański ogarnął całą Europę. W 1224r.na górze Alwerni otrzymał stygmaty. Zmarł 3.X.1226r.We wszystkich stworzeniach widział Boga, każda roślina i zwierzątko pobudzały go do wielbienia Boga- Stwórcy. W świecie zasłynął jako św. Franciszek z Asyżu, ubogi z wyboru, żebrzący dla ubogich, autentycznie kochający Boga i bliźniego.
Modlitwa: Boże, pozwoliłeś świętemu Franciszkowi ubóstwem i pokorą naśladować Chrystusa. Spraw, abyśmy, idąc w jego ślady podążali za Twoim Synem i zawsze byli związani z Tobą radosną miłością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.